ยัยปีศาจกับนายตัวเล็ก

สวัสดีค้าาาฝากเนื้อฝากตัวกันโหน่ยยน้าาา    เป็นนักเขียนมือใหม่คะอิๆๆ ไปเรื่มเรื่องกนเลยดีกว่าค้าาาาเนื้อหาอาจมีนิดนชหน่อยแต่เค้าจะรีบๆอัพน้าา

ปีศาจ!!  ปีศาจ#ปามล์เปีย     ผีบ้า#ตัวเล็ก

                 เด็กเกรดd12    น่ารักใส๊ใส มั้ง     เธอแอบชอบตัวเล็กแต่เขาไม่รู้

                  เธอทำเป็นเกียจชังเขานักหนา  แต่ไม่ใช่   เธอรักเขามากต่างหาก               

                  เธอทำตัวอย่างนี้จนทุกคนเข้าใจผิดว่าเธอไม่ได้ชอบตัวเล็ก

                  จนรุ่นพี่ขนมเกรด13  บอกชอบตัวเล็กและพี่ขนมเองก็ไม่ได้ขี้    

                  เหร่อะไร……  

 บทนำ

(ปีศาจ)

         สวัสดีค่าฉันชื่อ  ปามล์เปียค่ะเกรดd12  เด็กเรียนค่ะฉันชอบคนที่ขี้เล่นเอาใจใส่ 

“ยัยปีศาจ!!’’  เอ๋ใครมันมาเรียกฉันแบบนี้ถ้าเจอแม่จะดักตบเลยนี่

ฉันหันไปก็พบอีตาตัวเล็กเรียกอยู่หน้าห้อง  ค่ะ อย่างที่ทุกคนเข้าใจ

ในบทความข้างต้นฉันชอบอีตานี่  ไม่รู้สิค่ะว่าทำไมถึงชอบ

......

.....

“อะไรย่ะ  แม้ๆๆๆๆ  พ่อหนุ่มเรียกซะลั่นเชียวนะ”ฉันเบ้ปากใส่อีตานี่ก่อนจะเดินไปนั่งที่ตัวเอง

และเขาก็เดินตามมา ใช่เขาเดินตามมาอ่านไม่ผิดหรอก

เพราะอ่ะไรนะหรอก็เขา……

ไม่รู้สิตั้งแต่ฉันอยู่เกรด10แล้วนะเขาชอบเรียกฉันว่า  ‘ ปีศาจ ’

“ไม่รู้สิ   ไม่มีไรล่ะ><”  จากนั้นไอ้ตัวเล็กก็เดินไปหาพวกพับเผ็ด กล้าไม้  กัน  (เพื่อนเยอะเนอะ)  อะไรของมันว่ะเรียกแล้วก็ไปไม่มีไร

แต่…แบบนี้ก็น่ารักดีนะ>.<

ไปหาใบเตยดีกว่า จากนั้นฉันก็เดินไปหาเตย  แต่ยัยนั้นไปแอบดูอะไรที่หน้าห้องพวกเกรดc12นะ??

“เตย!!ทำไรอ่ะ”

“อ๋อ!!!แอบดูชีสเค้กอ่ะ”

“จริงดิo.o” จากนั้นใบเตยก็หันมาหาฉัน

“เฮ้ย!!มาเมื่อไรเนี่ยยยย”

“มาตั้งแต่แกแอบดูไอ้ชีสเค้กแล้ว”ชีสเค้กคือนามสมมุติชื่อคนที่เตยชอบอ่ะคริๆ

เฮ้ยยย!!!นั่นไอ้เก็ตมาแล้ววววแหมๆๆๆ เดินไปหามันหน่อยดีกว่า

“เป็นไรเนี่ยหน้าบูดเป็นตูดหมาเชียว”ฉันพูด

ส่วนเตยก็เดินตามหลังมา

“ไอ้เฮ้รู้แล้วว่ะว่าฉันชอบมัน” ตะลึ่ง สิค่ะ ก็คนที่แสนจะมั่นหน้าได้ขนาดนี้เศร้า

“ก็ดีแล้วนี้แกจัได้ไม่ต้องปิดบังมันต่อไป”เตยพูดแต่ยัยนั่นยิ่งหน้ามู่เข้าไปใหญ่

“ดีบ้าดีบอที่ไหนล่ะ มันรู้ว่าฉันชอบมันปุ๊บมันก็หายหน้าปั๊บ ฉันอุตส่าห์ไปรอมันตั้งเช้านะเว้ย แม่งเอ๋ยมันเปลี่ยนที่รอรถเมล์แล้วไง รู้ม่ะมันไปคุยกับสาวคนอื่นเว้ยแก”  เอิ่มนี่มันนิยายเล่มฉันหรือเล่มมันเนี่ย!!! จากนั้นเตยก็เดินมาปลอบอกปลอบใจ ใช่ค่ะ    ยัยนี่มั่นหน้าประจำกลุ่มเลยขี้แอป

ยัยนี่ชอบใครก็มักจะอกหักดังป๋อกแบบนี้แหละค่ะ แต่นางไม่ยึดติด เหมือนไอ้หม่อนนะรายนั่นนะแอบชอบลอดช่องมาตั้ง5ปีแล้ววว(ลอดช่อง คือ นามสมมุติคนที่ไอ้หม่อนชอบ) แชะ! แชะ!แสงอะไรเนี่ยทำไมแสบตาชิบ

o.o เฮ้ย!!นั่นมันรุ่นพี่ขนมนี่นา มาทำไมเกรด12 พี่เค้าอยู่เกรด13ไม่ใช่หรอ

จากนั่นพี่เค้าก็เดินมาหาไอ้ตัวเล็ก  อ๋อที่เสียง เชะเมื่อกี้มันคือเสียงกล้องที่ตามถ่ายพี่เค้าจากชมรมนักข่าวอ่ะ

คือพี่เค้าเป็นดาวโรงเรียนอ่ะเลยมีคนตามติดเป็นบอดี้กาดร์แยอะนิดหนึ่งอ่ะแกร “แกเป็นไรเปล่า” เก็ตถามฉันที่เห็นฉันเศร้า ก็พี่ขนมดันมาหาไอ้ตัวเล็กแบบนี้จะไม่ให้ฉัน sad ได้ไงล่ะ

“ มัน อาจ จะ ไม่ มี อะ ไร ก็ ได้” ฉันยังอึ่งที่พี่ขนมมาหาตัวเล็ก

ทำไมมันเจ็บแปล๊บบบในใจยังไงยังงั้นนะ จากนั้นน้ำก็ไหลออกจากเบ้าตาของฉัน มันไหลอาบแก้มออกมา

“ไม่ป็นไรแกฉันยังโอ”จากนั้นฉันก็เดินไปหยิบรองเท้า กะว่าจะลงไปข้างล่างเพราะว่าเพลงออกแล้ว แล้วพวกนั้นก็เดินตามมา

ฉันเหลือบเห็นยัยเตยกับเก็ตแอบซุบซิบกันอะไรก็ไม่รู้

“เฮ้ย!!!เลิกซุบซิบได้แล้วฉันไม่ได้เป็นไร”ฉันหันไปตะคอกใส่พวกนั่น

ยัยสองคนนั่นหน้าเอ๋อไปเลยยยย

“พวกฉันเป็นห่วงแกหรอก”ยัยเก็ตรีบออกตัว

“ใช่ๆ  ถ้าแกไม่เป็นไรแล้วแกน้ำตาไหลทำไมว่ะ”

ยัยเตยรีบมาเกาะคอฉัน

“ก็บอกไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ”

ฉันหันกลับไปแล้วเดินนำหน้าต่อ แต่…

พี่ขนมกำลังเดินกอดคอไอ้ตัวเล็กแทรกฉันไปแล้วอ่ะ  นางมั่นมากกก

“เจ้าของเค้าอยู่นี่แท้ๆ ยังเดินแทรกหน้าตาเฉยอยู่อีกนะหน้าด้านหลายแท้เรา”

ยัยเก็ตพูดขึ้น ฉันรู้หรอกว่ายัยนั่นคงอยากให้พี่ขนมได้ยินถึงได้พูดเสียงดังออกไปขนาดนั้น จากนั้นพี่ขนมก็หยุดเดินแล้วหันมาหาพวกเรา

“ตัวเล็กเค้าไม่ได้เป็นของใครนี่ค่ะ” ยังค่ะ ยังค่ะ ไอ้เก็ตยังคงมั่นหน้าด่าพี่เขาแบบสุภาพๆ เนียนๆ อยู่

“ตอนนี้ยัง แต่ต่อไป ไม่แน่!!”เก็ตพูด

“ใช่ค่ะ ตอนนี้ยัง แต่ต่อไปไม่แน่” พี่ขนมเริ่มเข้าขั้นแล้วค่ะ นางออกตัวเสียงดังมาก ส่วนยัยเก็ตก็เริ่มที่จะโมโหแล้ว

“พูดงี้หมายความว่าไงอ่ะ”

“ก็หมายความตามนั้นแหละค่ะ  พี่บอกรักตัวเล็กไปแล้วและรอคำตอบจากเค้าอยู่นะสิ”จากนั้นมือพี่ขนมก็เคลือนที่จากกอดคอไปเป็นควงแขนแทน

“รอให้เค้าปฏิเสธนะสิไม่ว่า”

“พูดตรงนี้หน่อยสิตัวเล็กว่าคิดไงกํบพี่”จากนั้นตัวเล็กก็เลื่อนแขนออกจากพี่ขนมแล้วขยับปาก

“พี่ขนมก็…น่ารัก เป็นกันเอง สวย เรียนเก่ง เป็นที่หนึ่งเสมอ”

“แล้วแกคิดไงกับปาล์มเปียว่ะ”เก็ตเดินไปหนึ่งก้าวแล้วถามขึ้น ฉันดึงแขนยัยนั่นไว้แต่มันกลับดึงมือฉันออก “ไม่ต้องกลัวเว้ยปาล์มเปีย”

แต่ตัวเล็กก็เงียบไป

“เฮ้ย!!ทำไมไม่พูดว่ะ แกรู้สึกยังไงกับปาล์มเปีย พูดสิว่ะ”

แต่ตัวเล็กก็ยังไม่ขยับปากพูดสักคำ

“คนอื่นแกพูดได้ แต่ทำไมกับปาล์มเปียแกไม่พูดว่ะ”

“ฉันไม่มีความรู้สึกไหนกับยัยนี่เลย!! จะว่าชอบก็ไม่ใช่ เพื่อนกันก็ไม่ใช่อีก”

จากนั้นยัยเก็ตก็ดึงแขนของฉัน  ดะ เดี่ยวนะยัยนี่มันดึงแขนฉันหรา

แล้วมันก็ลากฉันออกมาจากฝูงแมลงวันแล้วมันห็ไปเข้าแถวให้ฉันยืนเอ๋อ

อยู่หลังเสาธงอยู่ได้  เฮ้อออ  ไปดีกว่า ลั้นล้าๆๆ

“ปัจทมา!!”ฉันหันไปตามเสียงเรียก

“ค่ะ’จารย์”ฉันตอบอาจารย์ไปแบบงงๆว่าทำไมอาจารย์ถึงเรียกชื่อฉันซะเต็มยศสมเกียติ

“เธอเป็นคนนำร้องเพลงชาตินะ  ลืมไปแล้วหรือไง”อาจารย์พูดแล้วขยับแว่นเป็นเชิงคำถาม

“เหะ เหะ  ขอโทษค่ะ’จารย์”จากนั้นฉันก็เดินขึ้นไปบนเวที่พร้อมที่จะแหกปากร้องเพลงชาตินำนักเรียนทุกๆคนในโรงเรียน

2วันผ่านไป

“แกกกก     รู้ยังพี่ขนมมีแฟนแล้วนะจ๊ะ”เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจขอสาวๆ fcพี่ขนมพูดกันสนั่นห้อง

“แล้วใครว่ะ”

“จะใครซะอีกล่ะก็ตัวเล็กไง”

ฉึก!  เหมือนมีมีดแหลมๆจิ้มลงที่หัวใจ  ไม่สิไม่ใช่จิ้ม แทงเลยต่างหาก

ทำไม  ทำไม  ทำไม  มันมีคำถามมากมายที่อยากจะถามตัวเองทำไมฉันต้องน้ำตาคลอด้วยใครก็ได้หยุดพูดทีได้ไหม  ฮึก  ฮึก  

“โย่วว!! สวัดดีคร้าฟฟฟ  (พนมมือไหว้อย่างสวยงาม)”ฉันหันไปก็เห็นไอ้หม่อนทำท่าแร็พโย่วฮิปฮอปอยู่  ฉันหันไปแล้วหันกลับทำท่าทางซึมเศร้าราวกับเพิ่งโดนใครหักอกมานะสิ  ไม่ใช่ราว!! แต่โดนหักอกเลยจริงๆต่างหากฮืออ

“เฮ้ยๆๆๆ  เป็นไรป่ะเนี่ยปาล์ม”ฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกไปก็ได้ยินเสียงไอ้เก็ตพูดมาแต่ไกล    ไม่ได้พูดหรอกตะโกนเลยต่างหาก

“ตัวเล็กมีแฟนแล้วโว้ยย  เจ็บใจชิบเป๋ง”ฉันหันไปหาไอ้เก็ตก็ทำหน้าเอ๋อ

แล้วไอ้หม่อนก็สะกิดมัน

“เฮ้ย!!”

“เออๆ  ขอโทษโว้ยย”

2

หลบหน้า

2อาทิตย์ผ่านไป

ฉันไม่ได้คุยกับตัวเล็กเลยอ่ะเจ็บเจียนตาย    อันที่จิงฉันเป็นคนหลบน้าตัวเล็กเองเหละ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องหลบด้วยตั่นหลบไปแล้วอ่ะ

“เฮ้!!”ฉันหยุดชะงักเท้าไว้แล้วหันไปหาต้นเสียงแล้วเขาก็คือ…ตัวเล็ก!

ซวย! เอาไงดีล่ะเนี่ย วิ่ง! ใช่ฉันต้องวิ่ง  ตึก ตึก ตึก  เสียงเท้าฉันเองเหละฉันพยายามวิ่งให้เร็วที่สุดแต่มันจะไปเร็วกว่าขาอีตานี่ได้ไงล่ะ  อีตานี่มาดักหน้าฉัน

“หลบเราทำไมยัยปีศาจ”เขาทำท่าทางจริงจังมาก มากกก

“หลบหน้า??”ฉันทวนคำอีกครั้ง

“ใช่  หลบหน้าทำไม”

“ช่วงนี้เราไม่บังเอิญเจอกันละมั้ง”ฉันโกหกหน้าตาย

“ไม่ช่วงนี้เธอหลบหน้าเรา  เรารู้สึก”ฉันยักไหล่แบบไม่แยแสและหันหลังกลับ

“เราขอโทษ!!”

''เอากองไว้ตรงนั้น''  ฉันปลายตาไปมองตัวเล็กแบบเย็นชาสุดๆเท่าที่เคยทำมา

อย่าเพิ่งหมั่นไส้ฉันนะ มันมีแผน

เเปะ แปะ แปะ ฉันหันไปตามเสียงปรบมือก็พบว่าเป็นเสียงปรบมือของเก็ต

 ''ทำได้ดีมากปาล์ม'' ได้ยินแล้วสินะ มันแค่แผน...

ใช่มันเป็นแผนของไอ้เก็ตที่จงใจแกล้งตัวเล็กเนื่องจาก...ฉันก็ไม่รู้เหตูผล

''มันคืออะไรกัน o.o'' 555ตัวเล็กทำหน้าเหวอไปเลย คิกๆๆ ฉันพร้อมที่จะเปล่งเสียงออกไปว่า

'' นายโดนหลอก!!''ฉันตะโกนออกอย่างสุดพลัง

''เธอ!!''ตัวเล็กชี้หน้าฉันอย่างเครียดเเค้นฉันสุดๆ

ฉันทำหน้าอย่างสะใจมากมาย  หึ สะใจจริงโว้ยยย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันสะใจมากขนาดนี้ โอ้ยยยขำจนท้องแข็งแล้วเนี่ย

''เก็ตถ่ายไว้มั้ย''

''จะเหลือหรอ ทุกชอต''